In het eerste blog van 11 april 2017 (Rouw en depressie zijn buren) besprak ik wat rouw is en dat dit zelden gelijk loopt bij verschillende mensen en daardoor in relaties ook spanningen kan geven.
Rouw en depressie zijn buren. Alle psychische klachten hebben rafelige randjes.
In mijn vak ben ik gewend dat scherpe grenzen tussen de ene en de andere stoornis niet bestaan. Psychische klachten kunnen psychische stoornissen worden. Het duurt dan te lang, of is te heftig gezien de reden, of een combinatie van beide. Heel vaak komen combinaties van psychische stoornissen voor: co-morbiditeit. Zoals angst- én depressieve stoornissen, angst- of depressieve stoornis mét verslaving aan een of meer middelen (alcohol, drugs), bipolaire stoornis (manisch depressief) én verslaving , enz.
Bron: https://pixabay.com/
Omstanders, vrienden en naasten zullen het gedrag of de gedragsverandering van iemand vaak (onwillekeurig) ‘meten’ aan de hand van de maatstaf of het niet ‘te’ is. Rouw gaat over verlies. Dat kan een geliefd persoon (door dood of relatiebreuk) zijn of een geliefd iets; je baan, een studie, of de gezondheid van je zelf. Stel, je been moet worden geamputeerd. Wie is daar blij mee? Rouw kan lang duren. Uit onderzoek bij mensen die weduwe of weduwnaar worden, is bekend dat dit enkele jaren in beslag kan nemen. Heel andere koek – gemiddeld genomen – dan wanneer je werkloos wordt.
Stel dat een rouwende persoon níet overeind krabbelt, of ondanks sociale steun steeds meer ‘inzakt’. Dan kan er sprake zijn van een zich ontwikkelde psychische stoornis, zoals depressie. Maar misschien ook iets anders. In dit ‘té’-stadium is het goed om professionele hulp in te schakelen. Denk aan de huisarts. Ik heb een voorbeeld uit mijn eigen leven. Ook al is er een verklaring voor iemands veranderde gedrag (rouw), dan kan er ook nog iets anders loos zijn.
Jaren geleden stierf een oom van mij (zware COPD-patiënt). Zijn vrouw rouwde flink en zij ‘had weinig puf’. Op een dag kon ze de sleutel niet meer omdraaien in de voordeur. Om een lang verhaal kort te maken: na 4 maanden was zij dood door een zeer kwaadaardige hersentumor.
Een crisis met of door een psychische stoornis moet verwerkt worden: rouw!
Dit geldt zowel voor de betrokken patiënt als voor de naasten en dus ook de partner. Rouwen gebeurt nooit door iedereen op dezelfde manier of in hetzelfde tempo. Dat maakt het ook meteen lastig. Bij rouw horen tegenstrijdige en soms labiele emoties. Rouwen is hard werken. Bij partners kan contactverlies en verwijdering wel degelijk op de loer liggen. Elkaar blijven vinden, horen en begrijpen, komt niet vanzelf.
Wat helpt tegen rouw?
Geef het de tijd en de ruimte. Steun de rouwende, maar laat ook het ‘gewone leven’ doorgaan voor hem/ haar en jezelf! Zoek naar een goed evenwicht. Steun een rouwende met jouw goede mate. Een gouden recept is er niet. Maar eerlijkheid en delen maken er zeker deel van uit. Gedeelde smart is halve smart, zegt het spreekwoord immers.
Nogmaals de website die ik het eerste blog noemde: www.thuisarts.nl
Mijn boeken Help, mijn partner heeft een depressie! en Help, mijn partner heeft een psychose! zijn ook geen wondermiddelen tegen rouw ontstaan door depressie of psychose. Ik denk wel dat ze daarbij kunnen helpen en hoop en handvatten kunnen geven.
Kijk op https://www.steflinsen-psychiatrie-partnerhulp.nl/boeken/
Als je wilt reageren, dan kan dat hier.