De klassieke psychoses: schizofrenie, schizo-affectieve stoornis en de bipolaire stoornis
Inleiding
Op het jaarlijkse psychiatriecongres te Maastricht waren dit jaar diverse discussies en voordrachten over de nieuwe wet dwangopname en -behandeling (van BOPZ naar WVGGZ). Wat ik duidelijk hoorde was de angst dat de GGZ door maatschappelijke druk misbruikt kan gaan worden als ‘morele politie’ en hoe moet de GGZ zich daartegen verweren? Ik leg de historische achtergrond van die angst uit.
Deze WVGGZ (Wet verplichte GGZ) had er volgens de originele planning al moeten zijn maar is vertraagd. Nu geldt de Wet BOPZ (Bijzondere Opneming Psychiatrische Ziekenhuizen) uit 1994 nog. Die wet maakt een verschil tussen dwangopname en dwangbehandeling.
Het eerste geeft niet automatisch recht op het 2e! Voorwaarde voor een dwangopname is gevaar door de betrokken persoon veroorzaakt, wat verband houdt met een geestesstoornis terwijl hij vrijwillige hulp weigert. Het gevaar richt zich op de betrokken persoon zelf, op anderen of de openbare orde (denk aan (zelf)moord dreiging, vernieling, agressie e.d.).
Wet BOPZ: Dwangopname is geen dwangbehandeling
Dwangbehandeling kan nu alleen als het gevaar op de opname-afdeling opniéuw ontstaat en alleen door ingrijpen te keren is. Eerst wordt iemand ‘van straat gehaald, tegen zijn of haar wil’, omdat die gevaar veroorzaakt, dat zelf niet inziet en/of geen vrijwillige hulp wil (nadat de burgemeester de geneeskundige verklaring van een psychiater bekrachtigt). Daarna mag de opname-afdeling niks doen als iemand ter plekke geen gevaar veroorzaakt. Iemand zit daar dan, zonder behandeling.
De rechter komt altijd binnen 3 werkdagen op bezoek voor een BOPZ-zitting, om te bepalen of de dwangopname nog 3 weken moet worden voortgezet of moet stoppen. De rechter heeft het laatste woord. Bij deze zitting heeft de betrokken patiënt een (desnoods door de overheid betaalde) advocaat en zijn de betrokken hulpverlener(s) en eventuele andere mensen – die de betrokken patiënt graag erbij wil hebben – aanwezig.
Hierboven staat de acute dwangopname beschreven (IBS: inbewaringstelling). Er is ook een langer durende dwangopname, de RM (rechterlijke machtiging). Het in gang zetten daarvan – en het eindoordeel van de rechter – verloopt globaal op dezelfde manier.
Het gat van de wet BOPZ: niemand tevreden
In de praktijk is het verschil tussen (chronische) overlast en gevaar erg rafelig. Door de buitenwereld wordt gevaar vaak anders opgevat dan volgens de wet. Volgens de Wet BOPZ is er geen gevaar, de betrokken patiënt wil niks qua GGZ-hulp. En die is boos op de GGZ omdat die hem wilden komen ‘ophalen en opsluiten’. Een recept voor toekomstig wantrouwen.
De buitenwereld is boos op de GGZ ‘ómdat die niks doet’. De GGZ is de gebeten hond, die niemand tevredenstelt. “Moet er dan eerst een ongeluk gebeuren?!” Die vraag heb ik al vaker naar mijn hoofd gekregen. Vaker heb ik met “ja” geantwoord. De BOPZ staat bol van wantrouwen jegens de GGZ stond ooit in een vakblad. Het effect is dat de GGZ een slechter imago krijgt; vicieuze cirkel.
Het zelfbeschikkingsrecht is in Nederland erg groot en stevig verankerd. Veel GGZ-collega’s heb ik vaak horen zuchten dat verwaarlozing en maatschappelijke ondergang (mede door psychiatrische problemen) door de Wet BOPZ te veel of te lang wordt goedgepraat. Te veel hulpbehoeftige mensen vallen tussen wal en schip. Zie ook het volgende recente bericht:
“..Uit de cijfers is te lezen dat het totale aantal registraties van overlast door verwarde personen toenam .. in 2015… een stijging van 65 procent [vanaf 2011]. Het gaat hier om een toename van het aantal registraties van incidenten en niet om een toename van het aantal verwarde personen….” (https://www.politie.nl/nieuws/2016/februari/9/incidenten-verwarde-personen-stijgt-in-2015-opnieuw.html).
Een ander recent – naar – voorbeeld is de zaak van Bart van U, die terechtstaat voor de moord op ex minister Els Borst en zijn zus (zie http://nos.nl/artikel/2096145-bart-van-u-biedt-excuses-aan.html ).
Te veel bureaucratie, te veel schijven, te weinig plek voor de hardleerse praktijk.
De volgende blog hierover (deel 2) verschijnt 26 april. Kijk ook een s bij https://www.steflinsen-psychiatrie-partnerhulp.nl/help-de-ggz-verandert/
Reageer hieronder als je wilt.
Heb je bijvoorbeeld ervaring met BOP- situaties? Hoe kijk je daarop terug?
Related posts
Goede morgen,
Sinds 2008 ben ik al aan het vechten en overleven, wat mijn gezin, werk en hele bestaan heeft gekost.
Omdat ik des tijds ziek werd kon ik niet voor mijn moeder zorgen, als jongste van dat gezin was die taak in mijn nek gelegd.
Omdat ik geen alimentatie ontving moest ik hard werken, ik had wel mijn ex man destijds voor de rechter gedaagd…zaak gewonnen maar hij was ziek..zoals eigenlijk mijn hele gezin emotioneel is geworden sinds die tijd
Mijn baan[ binnen medisch wetenschap] verloor ik, maar mijn uitkering is mij door de neus geboord.
Zorg voor mijn ouders altijd heb ik altijd met alle liefde gedaan, mijn opleiding en werk was vroeger thuiszorg..die mensen werken en leven vanuit hun hart.
Niet voor geld alleen, daarom makkelijk te beïnvloeden. en te bestelen
Nee zeggen en grenzen aan mogen geven is nogal belangrijk voor een mens maar ik kreeg geen steun van zus en broer die ouder zijn dan ik.
Zij hebben hun kinderen aan de medicatie, zo is het leven tegenwoordig schijnbaar geworden
Want zij waren druk, net zoals iedereen tegenwoordig is
Ik ben ook druk, want sinds ben ik mezelf [ gratis voor mijn uitkering] in gaan zetten voor de kwetsbare mens, omdat ze mij destijds als lastig hebben aangemeld en geen steun en hulp hebben gegeven die ik echt nodig had kreeg ik ook te maken met die gekke wereld van GGZ…ik overleef al heel lang in onderdrukking waar ik stukje bij beetje echt ziek van word qua kanker kweken in mijn lijf…want zo oen ze dat.
Kanker is namelijk erg te voorkomen, maar het neemt toe anders hebben opleidings / studie financieringen geen doel mer…iedereen moet tenslotte iets te doen hebben leren of werken…kunnen leven doet iedereen op eigen manier….wat het shoppen heel belangrijk heeft gemaakt.
Ik niet aan mee kan doen.
Een gesprek / bemiddeling..iets wat ik voor andere ben [ als 3e persoon enkelvoud] werkt altijd.
Jeugdzorg en bewindvoering etc. werden ingeschakeld om mijn leven verder stuk te maken.
Mijn uitkering klopt sinds die bewindvoering niet meer, werd zelfs geseponeerd zonder mijn medeweten.
Al met al overleef en incasseer ik al sinds 2008…mijn kinderen [ en ik] hebben emotioneel daar erge schade door opgelopen.
Plus zie en spreek ik ze niet meer echt…want zij moesten ook druk zijn van de staat net in pubertijd.
Na scheidingen maakt het systeem het alles voor gezinnen alleen maar zieker
Omdat ik ervoor koos ooit niet te werken maar voor mijn kinderen te zorgen heb ik nooit een uitkering aangevraagd, want dat vond ik niet eerlijk…moeder kunnen zijn en dan nog van alles moeten solliciteren is veel te veel stress voor een gezin weet ik uit ervaring.
In 2003 ben ik weer gaan werken, in 2011 ontslag terwijl ik in de ziektewet liep door alles
Omdat alles via mail of een ep gaat tegenwoordig, is het niet mogelijk om nog normaal contact te kunnen hebben met mensen qua gesprek of een overleg.
Alles moet in typ woorden wat voor velen [ ook voor mij] moeilijk is, want is niet echt gehoor krijgen.
is alleen maar onderdrukking en tegenwerking qua ontwikkeling en kunnen leven, totaal geen menselijke verbinding meer…alleen nog digitale
Nu met die nieuwe wet die ik zeker wel begrijp lopen juist de gevoelsmensen gevaar, omdat verdriet en boosheid onderdrukt moet worden met medicaties/drugs….spuiten tot de dood volgt
Best raar is al ik maar gratis blijf werken voor de kwetsbare mens[ voor moet betalen zelfs qua CAK en ziektekosten] zodat zij niet flippen en kunnen verwerken..maar voor mij en mijn kinderen kan ik die hulp nergens vinden.
Plus krijgen die kwetsbare/zieke die nooit hebben gewerkt of vluchteling zijn zoveel geld en vrijheden dat juist dat mij vaak opbreekt…maar die mensen niet op aan wil kijken, zij weten niet beter
Nu na 11 jaar deze wets-regel, is best benauwend, want ik of mijn kinderen zijn zo weggestopt en platgespoten…wat handig is voor de nog betaalde of studerende mensen die dan ons denken te helpen….waar ik eigenlijk al die tijd al in zit…qua dwang kinderloze `moedertjes`die het beter willen weten dan ik.
Wat wel alle invloed heeft gehad en nog op mijn bestaan en leven, als een soort gestraft onbetrouwbaar mens ben neergezet wat voor mij erg veel nadelen heeft.
De reden dat ik nu zo vanuit mijn gevoel reageer, komt omdat ik vanavond mijn dochter weer kan zien…maar nog maar 4 euro heb tot donderdag als ik weer mijn weekcentjes krijg :-/…straks moet gaan bedelen bij mijn bewindvoerder voor extra geld…zodat ik misschien vanavond samen met mijn dochter boerenkool met worst kan eten…omdat we dat meestal met kerst deden vroeger…want feestdagen zijn we ook niet meer samen…vandaar dat dit bericht erg bij mij binnen komt.
Mijn dochter weet niet van mijn financiële tekortkomingen, haar uitleggen is niet mogelijk want verdriet en frustratie van al die voorbije jaren heeft daarvoor gezorgd…we moeten natuurlijk niet in gevoel schieten, zover zijn die onderlinge banden stuk gemaakt
Want 1 stap verkeerd qua verdriet/emotie en ik of mijn dochter kan verdwijnen, schaamte is daardoor wel gegroeid.
Mijn zoon is hier heel erg ziek van, ook hij probeert afstand te houden…zijn emotie kan het niet meer aan.
Dus als dwangopname door familie of buitenstaanders beslist mag gaan worden, lijkt het mij belangrijk voor hulpverleend Nederland om eerst eens een situatie te leren kennen.
Al die inschattingsvermogens hebben ze niet vanuit praktijk, maar vanuit boekjes en hun onderlinge gesprekken over mensen die ze niet kennen.
Ik wilde dit graag delen, omdat veel over het hoofd word gezien, alles te maken heeft momenteel met geloofsopleg qua moslim of katholiek.
Het christendom [ niet dat ik gedoopt ben, maar wel zo dienstbaar ben opgevoed en opgeleid qua zorg vroeger]
Wist u dat het UMC vanuit christelijke gedachtegoed vroeger werkte?
In 2008/2009 ging daar de boel om, dus ben ik personeel van de gemeente, snapt u?
Was getekend :
Een diep ongelukkige moeder, die andere probeert rustig en blij te maken om de rust te kunnen behouden in de buurt en gemeente. Het zware werk dus, wat totaal niet meer word gezien of beloond….omdat we slaven moeten zijn van een systeem, waar we elkaar allemaal onderling in onderdrukken voor het buitenlandse volk.
Gevarengeld zou ik er zelfs bij moeten krijgen, maar zelfs gevaar is niet meer duidelijk.
Want al die smoesjes van : Zij [buitenlanders en vluchtelingen] zijn hier voor het vieze werk?…echt niet hoor,
Zij zijn hier om te mogen vegeteren [ sex en drugs huis en werkster/dienstbode], en om vertroeteld te worden zoals Nederland zichzelf nu in de aanbieding heeft gegooid.
Dag Lucienne,
jouw reactie is lang en associatief en gaat heel breed over ‘de toestand van en in NL’ en jouw lastige ervaringen de laatste jaren.
Tegenslagen, weinig praktische hulp, veel zelf uitzoeken en offers brengen dat is de kern van jouw reactie.
Beroerd en slecht behandeld en niet erkend is wat je voelt. een echte vraag aan mij lees ik niet, vooral ‘harte kreet’.
Je zet je in voor de medemens, dat geeft je in ieder geval zin en houvast zo begrijp ik en ik wens je veel sterkte.
De nieuwe GGZ dwang wet is net in werking getreden en geen enkele GGZ werker is er blij mee, dat kan ik je verzekeren.
De waarschuwingen vanuit de GGZ en alternatieve voorstellen haalden het niet in de bestuurlijke beslismolen.
Dit gaat ook trubbels geven en dat zal in de pers komen. Veel teveel bureaucratie en teveel partijen en schijven.
Een achteruitgang w.b overzichtelijk – en uitvoerbaarheid t.o.v. de oude BOPZ.