Het is zomervakantie, ook voor psychische klachten en voor jou? Eindelijk een beetje los van de dagelijkse routine en meer je eigen ding doen op je eigen snelheid, minder verplichtingen? Of is het andersom? Juist omdat het dagelijkse ritme nu losser is en prettig en passend anders invullen van de tijd moeilijk lukt? Of betekenen de psychische klachten van jouw partner in de zomervakantie een belasting? Komt het nu op jou neer allemaal door de psychische klachten van je partner?
Het is zomervakantie, ook voor psychische klachten en voor jou?
Is je aangedane partner meegaand met jouw ideeën en behoeften of juist niet? Is het vaak eenrichtingsverkeer? Misschien zijn er nog kinderen die iets willen en ideeën hebben. Dan is het knap lastig om iedereen tevreden te stellen en samen wat leuks te doen.
Hoe dóe je dat? Dat is een goede maar lastige vraag als jouw partner wankel is, zich niet goed voelt en uit diens gewone doen is. Hoever moet je gaan met ‘inleveren’ en concessies doen? Een persoonlijke vraag die alleen jijzelf kan beantwoorden. Daarom in dit blog ook geen pasklare oplossing.
Ruzies maken of mokken is de slechtste oplossing. Niemand moet ‘gijzelaar’ worden van iemand anders. Bepaal voor jezelf in ieder geval de ondergrens. Hoe kun je die borgen?
Een paar handvatten voor vakantieplanning bij psychische klachten
Gáan jullie op vakantie of niet? Als jullie weggaan is de periode, plaats en ‘inhoud’ van de vakantie voor ieder dan goed genoeg? Ga op zoek naar de minimumformule voor iedereen.
Als er geen minimumformule vindbaar is, is thuisblijven en excursies doen dan een oplossing? Of een mix van beide bovenstaande vormen? Kan er iets geregeld worden voor de kinderen. Kunnen ze bijvoorbeeld een week logeren bij vrienden of familie of deelnemen aan een vakantieweek?
Als je thuisblijft, kun je dan iets afspreken qua visite?
Kan je sociale omgeving nog iets betekenen? Wat wil je aangedane partner? Helemaal niks? Zich passief terugtrekken zonder iets of iemand? Is het oké dat jij en/of de kinderen dan wel iets doen?
Voelt dat goed voor jou (en de kinderen)? Durf je zoiets te doen? Is tijdelijke ondersteuning op de een of andere manier dan nuttig?
Heb je iets aan lotgenoten? Denk aan diverse patiënt- en familieverenigingen. Die hebben vaak ook Facebookpagina’s en/of besloten groepen. Misschien ook bijeenkomsten in de zomerperiode.
Bijvoorbeeld Labyrinth in Perspectief, de VMDB, Anoiksis, Ypsilon:
http://labyrint-in-perspectief.nl/wat-doen-we/contactgroepen/
https://www.ypsilon.org/naasten
Hoe dan ook, ik hoop dat je ruimte hebt om van de zomervakantie te genieten. Vanaf 5 september start ik met een wekelijkse vlog “de Psychiater Prater” op mijn YouTube kanaal, misschien heb je daar wat aan. Een kort introductie filmpje vindt je daar nu al: https://www.youtube.com/channel/UCLUAoZU5vitI2R3Y–aVLuA
Meer informatie: https://www.steflinsen-psychiatrie-partnerhulp.nl/boeken/