Arts worden duurt lang. Dat zijn – na het vwo – al gauw 10 jaar (huisartsspecialisatie 3 jaar, psychiater 4,5 jaar). Je hebt veel verantwoordelijkheid want het gaat over ziek en gezond, leven en dood. Onregelmatige, vaak lange werktijden. Je treft mensen in een afhankelijke situatie: ze zijn hulpbehoevend. Er kan veel op het spel staan,of die vrees kan bestaan. Soms zijn mensen eisend, maar is niks goed genoeg. Soms is er niks, maar willen mensen allerlei zaken die geen zoden aan de dijk zetten. Soms is het ernstig en willen mensen dat niet weten. Of er is oneindigheid binnen de familie van de patiënt over hoe en wat. Een arts heeft veel kennis en vaardigheden nodig.
Nascholingseisen zijn strenger, de controle erop strikter. Enorme tijdrovende bureaucratie. Alles moet snel, efficiënt, goed en goedkoop. Tijd om werkervaringen te ‘verteren’, te ‘herkauwen’ is er op het werk weinig. Moeilijke maatschappelijke kwesties komen vaak (deels) bij de dokter terecht, die ze niet kan oplossen omdat die de middelen, bevoegdheid of bekwaamheid niet (onvoldoende) heeft.
Druk, drukte, overdruk
Onlangs werd bekend dat de werkuitval door psychische problemen nu groter is dan door lichamelijke problemen. Dat zegt veel over de maatschappij. Die kan de dokter niet sturen of dicteren. De dokter is er ook onderdeel van, zoals alle anderen.
Dus kans dat de dokter moe thuis komt. Een dan niet zo aanspreekbare partner, ouder of vriend is. Er is kans dat de dokter afbrandt na verloop van tijd. Hoe blijf je als dokter (een) gezond (rolmodel op je beroepsweg)?
Hierover denkend zat ik te googlen naar ziekte en sterfte bij dokters. (De bronnen staan op het einde). Ik pak enkele korte stukjes daaruit op. Een Noors artikel (2011)1 bespreekt de sterfte van artsen en hulpverleners daar van 1960 tot 2000. Het stelt dat de algemene sterftecijfers van artsen ten opzichte van de algemene bevolking lager waren, behalve voor zelfmoord. Hulpverleners, niet – artsen, scoorden op alle fronten iets beter.
Van alle universitair opgeleide mensen hadden artsen het hoogste zelfmoordcijfer, theologen het laagste. Verpleegkundigen en politieagenten zaten daartussen in.
Een Brits onderzoek (1997) 2 stelt dat de medisch specialisten – als groep vergeleken met de algemene bevolking – een lagere sterfte hadden voor hart – & vaatziekten, long kanker, COPD en suikerziekte. Sterfte door vergiftiging (vaak met medicatie) waren duidelijk hoger! Vooral gynaecologen. Een bijna dubbel zo hoog sterftecijfer- door verwonding en vergiftiging – bij de vrouwelijke medisch specialisten, meestal zelfmoord! Anesthesisten springen ook eruit. De psychiaters spannen – als subgroep binnen de medisch specialisten – de kroon: hun totale sterftecijfer was duidelijk hoger ten opzichte van de rest!
Daar word ik niet vrolijk van..
Wat doe ik om fris te blijven als psychiater?
Ten eerste werk ik in deeltijd en niet meer in dienstverband. Zo heb ik meer controle waar, hoeveel en hoe ik werk. Ik kan zo veel sneller wisselen of variëren. Mijn werkervaring kan ik makkelijker sturen. Als een freelance opdracht eindigt kan ikzelf het antwoord kiezen op de vragen “Waar heb ik nu zin in? Welk deel veld binnen de GGZ? Welke dagen, hoeveel uren?”.
Ten tweede is het schrijven van blogs en mijn boekserie voor partners van mensen met psychische problemen een andere manier om creatief, maar in mijn privé-tijd, met het vak bezig te zijn.
Ten derde doe ik allang aikido en Tai Chi, gewoon omdat ik fijn en lekker vind, zie mijn andere blogs.
Minder geld, meer gemak
In dienstverband werk je veel (onregelmatig). Teveel taken in te weinig tijd, te weinig betaald krijgen (met name qua vrije tijd) is niet zeldzaam. De laatste 20 jaar zijn er veel meer vrouwelijke artsen gekomen. Daardoor zijn er deeltijdopleidingen, want vrouwelijke artsen hebben bijvoorbeeld ook een kinderwens en niet zo’n ‘ ideaal’ van ‘getrouwd zijn met het werk’. Bij mannelijke artsen is dat ook minder. Veel artsen van jonger dan veertig jaar, werken nu in deeltijd. Dan blijft er meer herstel tijd en tijd voor de rest van het leven over. Wel zo gewoon en gezond.
Een gezonde dokter – als rolmodel – is niet vanzelfsprekend
Had jij ervaring met artsen /hulpverleners die een – misschien negatief – voorbeeld voor je waren? Heeft dat je ziekte en herstel proces beïnvloed? Hoe kijk jij aan tegen de verhouding tussen werk en leven? En hoe hou jij de balans goed? Gratis informatie over goede leefstijl tips vind je bij https://www.steflinsen-psychiatrie-partnerhulp.nl/gezonde-geestkracht-houdt-je-gezond/
Reageer als je wilt
Bronnen:
- Mortality among Norwegian doctors 1960-2000, published 22 March 2011 (Aasland: http://www.biomedcentral.com/1471-2458/11/173)
- Mortality of doctors in different specialties: (1997) findings from a cohort of 20000 NHS hospital consultants. Carpenter: (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1128798/)