In het voorjaar van 2013 was ik op een Europees psychiatrie congres. Daar was veel aandacht voor de onder diagnostiek (‘de niet ontdekking’) en niet behandeling van psychiatrische problemen in Europa (alle landen, maar wel met onderlinge verschillen. Verschillen in welvaart tussen de landen is een deel van de verklaring).
54% van ons lijdt ooit (tijdelijk) aan een psychische stoornis
Er is veel onderzoek dat aantoont dat STIGMATISERING (discriminatie) van deze problemen (door de maatschappij) bestaat. Er kwamen veel goede statistieken & analyses voorbij. Dit getal trof me:54% van ons allen krijgt in het eigen leven een psychiatrische aandoening (gedurende een periode, of chronisch). Als ieder GGZ hulp zou gaan halen daarvoor dan zou de GGZ allang propvol zitten met klanten. Maar dat is niet zo. Dus de (potentiële) lijders aan psychiatrische aandoeningen doen het zelf, bij zichzelf, dat discrimineren.
De ‘patient delay’ voor diverse aandoening bedraagt vaak járen !! In Nederland gaat 50% van alle depressieve mensen NIET met die klacht naar de huisarts. Van hen die wel gaat wordt 50% niet als depressief herkend. Van hen die wél als depressief wordt herkend, wordt 50% fout behandeld (niet, te kort, te lang, verkeerd). Slechts 10% van hen die lijden aan depressie wordt in de GGZ behandeld. Alle jaarlijkse maatschappelijke kosten jaar in NL door depressie bedragen 2 miljard EURO.
Voor psychosen, angststoornissen, middel misbruik (alcohol, drugs) geldt in grote lijnen dezelfde cijfer reeks (qua niet behandeling) of het is nog erger ermee gesteld.
Recent las ik op internet dat in België depressieve mensen gemiddeld tien jaar wachten voor ze hulp zoeken.
Depressie is een (onafhankelijke risico factor voor hart en vaatziekten, dus LOS van roken, overgewicht, hoge bloeddruk, zittende leefstijl enz.). De sterfte aan kanker is verhoogd. Dat is vaker wetenschappelijk bewezen.
Er zijn goede behandelingen (pillen, praten) beschikbaar met lage kosten en veel gezondheidswinst voor depressie en andere psychische stoornissen, die het lijden en de risico’s dus verzachten.
Toch gebruiken we die niet, te laat of te weinig in Europa. Obelix zou zeggen: rare jongens die Europeanen.
Wat denk jij over stigmatisering?